Po co mi to?!

Jeszcze tylko wstawię pranie, Misia kaligrafuje, Nastka czyta historię, ok, zrobię obiad i umyję podłogę, wtedy wytnę fiszki i zrobię małą lekcję angielskiego... Ale mały krzyczy, a większy właśnie atakuje nocnik, więc za chwilę. Zgubiłam smoczek, gdzie jest telefon? Tylko to ogarnę, szybka kawa, ojejej kurier przyjechał, a mąż właśnie wychodzi do pracy i o coś pyta. Otwieram lodówkę, znalazłam w niej smoczek, włączam piekarnik i już. A nie, pełna pielucha...

Tak bywa. Częściej, niż bym chciała. I pytam się wtedy - kobieto, po co ci to było? Czy nie można spokojnie wysłać dzieci do szkoły i przedszkola, zrobić w tym czasie swoje, zabrać ze szkoły gotowe wyedukowane i najedzone produkty i żyć spokojniej?

To czas na głęboki oddech i szybkie podjęcie decyzji na nowo. Miłość zawsze jest decyzją, a tę podjęliśmy aby:

- nasze dzieci miały więcej nas i my więcej naszych dzieci,

- mieć świadomość ich wiedzy, umiejętności, a w tym trudności i kłopotów, którym możemy na czas zaradzić,

- zaoszczędzić naszym pociechom ich własny kawałek dzieciństwa,

- pracować w miłej, twórczej atmosferze, z arcyindywidualnym programem,

- wykorzystać w pełni potencjały: nasz - świetnych nauczycieli i naszych dzieci - wspaniałych uczniów,

- ... (miejsce na milion innych powodów, które z radością odkrywam każdego dnia).

Biorę głęboki oddech i wymyślam, jak pouczyć się historii, wspomagając się szydełkiem. A co!